"SENTI" Chapter 1.5: "Mula sa mga Pahina ng Ala-ala ni Rob: "USAGI TSUKINO" "

Body:

"SENTI"

ni Randolph Co

CHAPTER 1.5: "MULA SA MGA PAHINA NG ALA-ALA NI ROB: "USAGI TSUKINO" "

Nakaupo siya sa sahig ng sala. Nakaharap sa TV. Nakatuon ang mga mata sa pinapanood na cartoons. Hawak-hawak ang isang plastic ng “Chippy” sa kaliwang kamay habang awtomatikong ipinansusubo ang kanan. Dakot. Subo. Nguya. Dakot. Subo. Nguya. Paulit-ulit.

Sabado noon, wala siyang pasok sa eskwelahan. Kakatapos lang niyang maligo. Hindi siya pinapayagang lumabas ng mommy niya. Tirik na tirik kasi ang araw.

“Robeeerrttt...”

Bumukas ang pinto. Pumasok ang isang batang babaeng nakadamit pambahay. Pinsan niya. May kung anong hawak ito sa magkabilang kamay. Tumabi kay Robert ang bata.

“Jing-jing, san ka galing?” patuloy pa din sa pagkain ng Chippy si Rob.

“Dun sa labas.”

“Gusto mo?” alok ni Robert sabay abot ng Chippy. Kaagad dumakot ng Chippy si Jing-Jing.

“Ano yang dala mo?” mausisang tanong ni Rob.

“Binili ko kay Aling Inday. Paper Dolls.” Ngumisi si Jing-Jing.

Huminto si Rob sa pagkain ng Chippy at tiningnan ang paper dolls na hawak ng pinsan. Nakaplastic pa ito at naka-attach sa parang straw na puno ng mga maliliit na kending iba’t iba ang kulay.

“Laro tayo!” masayang sabi ni Jing-Jing kay Rob.

Hindi siya kaagad sumagot. Inilapit niya ang bibig sa tenga ni Jing-Jing.

“Sabi ni mommy, wag daw akong maglalaro niyan kasi pang girl yan. Baka magalit si mommy kapag nakita ako.” Halos pabulong niyang sabi sa pinsan.

“Ganun ba? Wala kasi akong kalaro, eh.”

“Hmmm... kung gusto mo, doon na lang tayo sa kwarto. Pero wag matagal, ha.”

“SigEeee....” masayang sabi ni Jing-Jing. Binitbit niya ang mga laruan at sumunod kay Rob.

Pagkapasok sa kwarto, isinara ni Rob ang pinto. Pasalampak na umupo sa sahig ang dalawa. Sinimulang tanggalin ni Jing-Jing ang mga plastic ng paper dolls. Tinanggal niya ang mga naka-attach na kendi at nilagay sa isang tabi.

“O, ako magtatanggal sa papel, ha!” sabi ni Rob

“Teka, dalawa naman to, eh. Tag-isa tayo.” Inabot ni Jing-Jing kay rob ang isang paper doll.

“Ay, si Sailor Moon! Diba meron ka na nito?”

“Nawala nga, eh. Ninakaw ng kaklase ko.” Sagot ni Jing-Jing habang patuloy sa pagkalas ng paper doll.

Masayang naglaro ang dalawa. Hagikgikan at tawanan. Hindi nila namalayan ang oras.

“O ayan, papasok na siya sa office. Magpapalit na siya ng damit.” Sabi ni Rob habang hawak ang paper doll sa magkabilang kamay.

“Wag yan, pansimba niya yan, eh.”

“O sige, eto na lang.” Kumuha siya ng ibang damit at binihisan ang paper doll.

“BLAG!”

Bumukas ang pinto. Nakatayo ang mommy niya. Hawak sa kanang kamay ang mga susi. Nakatingin sa kanilang dalawa.

“ROBERT!!!”

Hindi siya makapag-react agad. Gulat na gulat siya.

“Si... si... Jing-Jing... Pinapanood ko lang po maglaro....”

Kinagabihan. Patagilid siyang natulog. Hindi siya makatihaya.

Masakit pa rin ang pwet niya na binusog ng mommy niya sa palo.

--- may karugtong....

Tren ( A Gay Love Story)

Body:
Pagibig? Wala pa yan sa utak ko. Kailangan suportahan muna ang pamilya. Ang mundong ginagalawan ko ay punong puno ng mga taong busy. Hustle and bustle, mabilis ang takbo ng oras at medyo kumplikadong takbo ng pamumuhay.
I'm Roberto Angelo Marquez, or Simply called Robby 25 years old, single at nagtatrabaho sa isang Bangko sa Makati. CPA na ako at may lisensya na. Malayu-layo ang aking nilalakbay. Shuttle from Marikina to Ayala babalik ng bahay sakay ng shuttle ulit. Nakakapagod....nakakahilo.....nakakasawa. Mahal ang mga condo sa
Makati kaya sa Marikina lang talaga ako. Ako na lang at ang 2 kong kapatid ang natitira sa bahay. Wala na ang aming magulang. They passed away when I was in college. My tita took care of me and my sisters but when I reached this age ako na lang ang nagalaga sa kanilang 2 since matanda na ang tita ko. Ayon ako na rin ang nagpapaaral sa 2 sister ko yung isang sister ko graduating na at yung isa magkokolehiyo na. I'm very proud na nagpupursige sila.
Sumakay ako ng tren pabalik sa bahay natripan ko lang sumakay ngayon di ko alam kung bakit. While waiting nakakita ako ng isang guy maybe ka age ko or older than me ng onti. Matangkad, Matipuno ang
katawan, Medyo singkit ang mga mata maputi ang kutis, black na black ang buhok at may rosy lips parang nakalipstick. I have to admit na gwapo talaga siya. Maraming umuuwi kaya marami ring sumakay.
Medyo siksikan pero di naman yung siksikan na halos di ka na makahinga. Nakakahinga ka pa rin naman. Nakaupo ako at biglang nagyeild ang tren kasabay ng pagkabitaw ng lalaki sa kanyang hinahawakang poste. I was expecting for a collision so I closed my eyes then heard a sound. And then I opened my eyes yun pala I saw his 2 arms straight on the window behind me. Naaamoy ko ang pabango niya. Nakakarelax. Flower scent. Alam mo yung naaamoy mo sa mga nature spa? kakaibang fragrance
"Sorry po. Pasensya huminto po kasi yung tren eh. Sensya na po."
humingi siya ng apology sakin
"Ok lang di mo naman sinasadya yun eh." Pinatawad ko naman.
Bumaba na ako ng tren at sumakay na ako ng fx. Ayun normal na
gawain. Pagdating sa bahay kakain at matutulog na.
Kinabukasan...Ayon gising ng maaga. Paulit ulit na ginagawa. Papasok ulit ng opisina sakay ng shuttle. Ayun nagsign in sa opisina at lumabas ulit para bumili ng kape. To my surprise nandun yung guy na nakita ko sa tren. Oh yes I admit I'm gay. Madalas akong tuksuhin nung bata ako pero kalaunan nawala rin ang panunukso nila. Pagbalik ko sa office, may ipinakilala ang boss namin na bagong kaoffice-mate namin and again siya nanaman ang nakita ko sa tren. Pangalan niya ay Troy Michael Robles or simply called Troy. O tadhana nga naman kami pa ang magkatabi ng desk. Marami ang nagkakagusto sa kanyang girls kaya parang sikat talaga siya.
"Hey! Diba ikaw yung sa MRT? It's nice meeting you again Mr?"
"Robby. Robby Marquez."
"Ok. It's nice meeting you." at nagshake hands kami. Unang tingin ko sa kanya ang fresh ng dating niya. Mayabang na nakakainis! Ang hilig niya mangasar at mangulo sa work.
"Sir Robby. Panu po ba to?"
"Don't call me sir ok."
"Mam Robby pano po ba to?"
"Robby na lang itawag mo sakin!"
"Ayaw ko po."
"Magsing edad lang tayo at hindi mo ako boss ok?"
"Mam Robby panu ba to gawin?"
"Anu bang problema mo? Nananadya ka ba?"
"Nagtatanong lang naman po ako."
"Wala ka bang pinagaralan? Kung may pinagaralan ka, kaya mo yang
gawin! Baguhan ka pa lang dito kala mo kung sino ka na umasta!"
Natahimik siya bigla at nagsorry sakin.
"Sorry po." nagsorry siya sakin
"You better be sorry!" Tinarayan ko.
Ginugulo niya ako ng puro sorry niya...
"Pwede ba tumahimik ka na lang diyan? Wag mo akong guluhin." At doon pumunta na ako sa fave kong coffeshop. Hanggang doon
sinundan ako.
"Sorry I just want to ask you if you want to have a coffee break with me."
Nawalan na ako ng gana grabe.
"Hay nako nawalan na ako ng gana!"
"ANU PA BANG GUSTO MO? NAGSOSORRY NA AKO SAYO? YAYAYAIN LANG KITA MAGKAPE?"
"Ok fine! Apology accepted!" Nirespeto ko naman at baka magalit siya. In fairness scary siya magalit ah. Nagkape kaming dalawa. hmmm. I admit mabait naman pala siya akala ko talaga mapang-asar siya, mayabang, vain at narcissistic. Sinabi ko lahat ng mga kinaaasaran ko sa kanya.
"Well sorry for being like that. Minsan kasi playfull lang talaga ako since only-child lang ako. Tsaka hindi naman ako mayabang eh."
"Ah ganun. hehe."
Ayon nagkwentuhan kami. Nagtawanan. It's nice pala na maging friends kaming dalawa ni Troy.
"Alam mo ikaw ang una kong naging friend sa office." Sabi ni Troy sa akin. Ganun din naman ako.
"Well ako rin naman eh. Wala pa rin naman akong friend sa office eh. Busy talaga ako working and I don't have time to be friends with my fellow officemates."
Naging magbestfriends kami and he is one of the relevant person in my life. Although pangit ang first impression ko sa kanya pero bestfriend ko siya. Lagi kaming sumasakay ng tren papauwi. Siya sa QC nakatira ako sa Marikina.
"Oi Robby alis na ako ah."
"Sige Troy take care na lang." Laging iyon ang linya ko sa kanya.
Noong nakilala ko siya nagbago ang takbo ng buhay ko. Nagkaroon ng kulay ang paulit ulit na gawain. Ilang buwan kaming ganon hanggang sa....
"Robby. Magleave muna ako pupunta muna akong US kasi namatay nanay ko. Babalik rin ako after 2 months." Di ako umimik pero I have to admit na mamimiss ko siya. Pero since namatay ang mom niya ang nasabi ko na lang ay condolence pero deep inside gusto kong umiyak dahil ang 2 months matagal na rin. First off all anu ba ako sa kanya. Friends lang naman kami eh.
Ayon umalis siya nang hindi ko pa nasasabi na mahal ko siya. Ayon balik ulit sa dati ang buhay kong napakaboring. After 2 weeks tumawag siya sakin na baka doon na lang siya magstay for a year babalik lang siya ng Pinas to give his resignation letter at doon magstay for a year or maybe forever. Nung araw na bumalik siya di ako nagpakita sa kanya at iniiwasan ko siya although ako agad ang hinanap niya.
Sobrang sakit.
Pumunta siya sa bahay namin at hinanap ako. Nagpakita ako sa kanya at doon nagusap kami.
"Anung gusto mong pagusapan?" I said to him coldly without any emotions. Medyo sinisipon kakaiyak.
"Robby. Tapatin mo ako. May gusto ka ba sakin?"
"Ako magkakagusto sa isang kagaya mong presko at masyadong vain, mayabang at mapangasar? No!"
"Kung hindi mo ako gusto pwes ako hindi rin kita gusto!"
"Anung care ko kung di mo ako gusto? huh?!" Sinabi ko ng pasigaw.
"Di kita gusto kasi mahal kita!" nagulat ako sa sinabi niya
"Anung-?" No more explanation he cut me with a kiss na nagpabilis ng tibok ng puso ko.
"Simula pa lang nung nakita kita sa tren gusto na kita. Kakabreak ko pa lang sa Ex ko nun at sobrang nasaktan ako pero nung nakita kita sinundan agad kita maging sa trabaho mo pati sa coffee shop na paborito mo."
"Troy. Mahal rin kita. Halos mabaliw ako kakaisip sayo nung umalis ka at sinabi mong iiwan mo ako. Nasaktan ako nang lubos. Namiss kita. Hindi lang ako nag-tapat kasi baka masira ang pagkakaibigan natin."
"Buti inamin mo rin. Sakin ka na ah? Wala nang iwanan ah?" Tinanong niya sakin.
"Pangako di kita iiwan. Mahal kita." Iyak na ako ng iyak habang sinasabi iyon. Hinalikan niya ako sa aking mga labi. First time yun sa buhay ko. Napakasarap ng halik. Mula sa halik ay napunta kami sa pagtatalik. Magkasama kaming dalawa sa isang kwarto. He undressed his clothes and so as mine. Una hinalikan niya ako sa lips halos hindi ako makahinga sa ginagawa namin ngunit ang sarap. I could feel my body touching his. Pababa siya ng pababa hanggang sa dilaan niya at kinagat yung nipples ko.
"T-t-troooy! Masakit!"
"Ah ganun ba? sorry boo." Ang korni ng tawag niya sakin! But then he continued to lick down to my bulge. Dinilaan niya at parang kinantot ko siya sa bibig. Shit sarap! Then I came into his mouth. Hinalikan niya ako para matikman ko ang sarili kong juice.
"Ang daya mo. Ikaw nakapaglabas ako hindi." Then I realized that it was my turn to show what I got.
"E di gagawin ko sa'yo problema ba yun?" Ginawa ko sa kanya ang ginawa niya sakin. Dinilaan ko ang kanyang junior. Ang sarap ng juice niya. Manamis-namis. I tasted his proteins. Haha. I learned in my Biology class when I was in highschool that sperm cells are rich in Protein. Yummy! Tapos yung semen may vitamin C. It's true! Dami niyo natutunan no? hehe. Back to our steaming hot sex inside my room.
Ayun nga nagpalabas na siya sa bunganga ko. Nagpahinga muna kami sandali at yun. Tumigas muli ang aming junior! He tried to fuck me in the ass at pinagkasya niya.
"T-t-trooooyy! D-dahaaan-ddahaan laang."
"Ook. Boo." I moaned sa sobrang sakit. At pumatak ang luha sa aking mata. Hinalikan niya ako para mawala yung sakit. The pain turned into pleasure. I changed my mind.
"Haaarrrdder! f--fuuckk meee haaaarrrderrr! Fffassstterrr!" I said and he followed my order, he fucked me harder and faster. We were so sweaty. Binilisan niya.
"Ooohhh sooo tiggghhhtt!" sabi niya. He moaned louder and I think he is coming!
I felt that my ass is getting tighter and tighter hanggang sa pumutok ang kanyang juice. Sabay kaming pumutok. Our sweat and cum combined and its so tiring. Pawis na pawis. Medyo pagod ngunit may onting energy pa.
After our hot sex inside my room.
"Pupunta ka pa rin ng U.S.?" I asked him
"Oo naman. Nandun pamilya ko eh." He replied. Nasaktan ako nung sinabi niya yun. Akala ko ba walang iwanan?!
"AKALA KO BA WALANG IWANAN?!!" I shouted. May energy pa akong sumigaw.
"Chillax! Oo walang iwanan kaya nga isasama kita diba?"
"Huh? Bakit? Di na lang ikaw magstay sa Pilipinas?"
"Bakit? ayaw mo ba sumama sakin?"
"Hindi naman sa ayaw. Iniisip ko rin naman ang kapakanan ng mga kapatid ko. Sinong magpapaaral sa kanila."
"Edi isasama natin sila. Ayaw mo nun?"
"Eh yung Tita ko?"
"Edi isasama rin natin. Akong bahala."
Madaling napaayos ang papers namin at nagpunta na kami ng U.S doon kami nanirahan ng 3 taon ngunit nang nagsawa kami. Bumalik kami sa Pilipinas at dito nanirahan. We went to the place kung saan kami unang nagkita. Sa train station kung saan kami nagkita. Ang lugar kung saan kami dinala ng tadhana.
Pagibig? Parang tren yan. Minsan kailangang huminto at buksan ang pinto sa ating puso. Minsan nama'y kailangang sumara at umarangkada para ipagpatuloy ang buhay.
I'm Roberto Angelo Robles, 30 years old and married to Troy Michael Robles, who gave meaning to my life.

Waiting Shed ( a Gay love story)

Body:

"Life is like a coin. You can spend it any way you wish, but you only spend it once."- Lillian Dickson

 

Naniniwala ako sa quote na yan. Kailangan pahalagahan natin ang buhay. We should give meaning to our life. By the way I'm Francis. Isa akong fan fiction writer and reader. Mahilig ako sa mga KPOP singers and bands. Kadalasan sila ang mga pinepair ko sa mga ginagawa kong storya. Isang kategorya na kadalasa'y aking binabasa at sinusulat ay mga Yaoi na fan fiction. Ang yaoi ay isang category ng fan fiction na kung saan ang mga lalaki pinepair sa kapwa lalaki. Bata pa lang ako, I realized that I'm gay. Oo bakla ako pero I'm always on top. I will prove to them that I could succeed at mapapakinabangan nila ako. Yung mga straight guys sa school namin na akala mo ang hot ay di man lang makasalita ng diretsong Ingles! Naiirita ako sa kanila kasi masyado silang feeling! 

 

"Hay tapos na ako sa fan fiction na ginawa ko," bulong ko sa sarili ko

"Francis kain na!" Tinawag na ako ng katulong namin. Hindi ko man lang namamalayan ang oras seven o' clock na pala at kami'y kakain na ng hapunan. Di ko na namamalayan ang oras sa sobrang busy ko sa pagsusulat. Hobby ko na kasi ang magsulat ng fan fictions eh. In some way I find it boring kaya may iba rin akong ginagawa tulad ng paglalaro ng DOTA, nagchachat sa mga friends ko at nagpopost ng kung anu-ano sa mga social networking sites na ginagamit ko. Some of my friends find it boring kasi paulit-ulit kong ginagawa. School, bahay, simbahan. Minsan lang makapagmall dahil busy. Natapos na akong kumain at bumalik sa kwarto para magpahinga. Nagtext muna ako ng kaunti at saka natulog. I'm looking forward for tomorrow's day. Mamemeet ko nanaman ang mga bakla!

 

Sa school.....

"Girl anung happening?" tanong ni Darryl. Si Darryl ay isa sa mga best friends ko. Matalino, mayaman, sporty and he's one of the hottest gay inside our campus. Mukha siyang girl at di na niya kailangang maglipstick dahil pulang pula ang lips niya. Di na rin niya kailangan ng make-up dahil laging pink ang kanyang pisngi. 

"Ayon boring pa rin ang life," tugon ko sa kanya.

"Well magsama-sama tayo ditong mga SMP," sabat ni Perry. Si Perry naman ang chikadorang bestfriend ko. Anak kasi ng teacher kaya maraming alam na news tungkol sa kanila at malakas ang signals at maraming resources. Although hindi naman siya matalino gaya ni Darryl at kasing ganda niya, si Perry ay black beauty. May hawig siya kay Tyra Banks pero boses Gas Abelgas. 

"TAHHMUHHH!" sigaw ni Darryl.

 

Hay kelan kaya darating ang taong magpapainit sa Pasko ko? Well sabi nila, ang lahat ng kaldero ay may nakalaang takip. Totoo yan pero kailan kaya ako makakahanap ng takip?

 

Uwian na at maraming nagtatraysikel. Bwisit! Iniwanan ako ng serbis ko. Wala na akong choice kung di ang mag traysikel. Nakaupo ako sa isang waiting shed. Ayon tahimik, nagaantay ng traysikel at medyo pagod nang may biglang bumasag ng katahimikan. Grupo silang magkakaibigan, nagiingay at nagmumurahan. Mukhang mga bully at feeling kaya di ko na lang pinansin. Nagsialisan na yung iba sa kanila nang biglang binati ako ng isa nilang katropa.

 

"Hi!" Tumingin naman ako sa kanya ngunit siya'y inisnaban ko. He looks handsome naman. His hair is black at kumikinang sa araw, may brown na eyes, matangkad, medyo lighter ang skin at ang kanyang labi ay pink pero still I don't like him. Isa nanaman siyang feelingerong kumag.

 

"Ang taray mo naman," sinabi niya sa'kin.

"Sorry, I don't talk to strangers," tugon ko. 

Dumating na rin sa wakas ang traysikel na matagal ko nang inaantay. Buti na lang at dumating si manong trike kung di nasampal ko na yung taong yun. Nakakaimbyerna siya.

 

Sumunod na araw, kumuha ako ng mga sports equipments sa Field house. Mga 5:30 na ng hapon at ibinalik ko ang bola ng volleyball sa loob ng bodegang iyon. Nagsialisan na ang iba kong mga kaibigan after naming maglaro at ako na lang ang natitira. Sira ang pinto nung field house at mabubukas mo lang siya sa labas at hindi sa loob kaya binuksan ko lang yun. Kapag nasara ko patay sureball walang makakarinig sakin kasi nasa isang liblib na lugar yun. May narinig ako sa loob. May kumakaluskus ng mga bola doon sa bandang dulo. Nakita ko may tao pala and to my surprise, yun yung taong nakita ko sa traysikel. 

 

"Hi," sinabi niya sakin

"Diba sinabi ko na nga sayo I don't talk to strangers?" 

"Eh anu ginagawa mo ngayon?" 

Nagalit na ako ng bonggang bongga! Diyos miyo! My goodness gracious! 

"Pwede ba wag mo na akong kausapin kasi naiirita ako sayo," sinabi ko sa kanya.

"Anu bang problema mo? Wala naman akong ginagawa sayo eh. 

NagHi lang ako tapos tinarayan mo ako," tugon niya.

 

 

Biglang sumara ang pinto. Sinarado siguro ni kuya Rodger, ang binging janitor samin. OMG! Stuck in a room with an epal guy! 

 

 

"Shet!" Bigla akong napamura.

"Anak nang!" Napasigaw siya.

"O God please help me out of here. Ayaw kong kasama dito ang epal 

na to." Humingi ako ng tulong sa Diyos. As in ayaw ko siyang kasama!

"Mas lalo naman po ako Lord. Sana tulungan niyo akong makalabas 

dahil ayaw kong kasama ang mataray na baklang to," tugon niya.

"Shut up!" Sinabi ko sa kanya.

"Nagdadasal nga yung tao eh," hirit ng nakakainis na lalaki.

 

Nagtitimpi  na talaga ako. Pag inasar pa niya ako, nako makakatikim siya ng bonggang bongga, over over at major major na sampal.

 

 

"Alam mo kaya walang nagkakagusto sayo kasi masayado kang 

mataray. NagHi lang yung tao nagtaray ka na! Sige ka baka tumanda 

kang walang asawa" dagdag pa niya. Tinamaan ako sa sinabi niya. Tama nga naman ang sinabi niya mataray ako pero masyado na ba? Tumulo ang luha saking mata.

"Oh! Ba't ka umiiyak? Sorry naman." Humingi siya ng patawad sakin.

"Anung sorry? Ako nga dapat ang humingi ng patawad sayo eh," wika ko.

"Oh so pwede na ba kitang kaibiganin?" Tinanong niya sakin.

"Oo naman," sagot ko. Binawasan ko na katarayan ko.

"Alam mo mas lalo kang gumaganda pag ganyan ka," wika niya.

"I know right?" Sabay tawa kaming dalawa. Nagkwentuhan kaming dalawa ng mga kung anu-ano. Ang sarap niyang kakwentuhan. Nagkakilanlan at nagtanong ng kung anu ano. Pangalan niya ay Christopher Yuri Villanueva. Mahilig siya maglaro ng basketball at soccer.  Matapos nun natulog na siya at ako naman ay hindi pa. Tinitignan ko lang ang buwan at ang mga bituin sa langit. Nakita kong nasisinagan ng liwanag ng buwan ang mukha niya. O ang sarap niyang pagmasdan habang natutulog. Nang nakita ko siya nginig na nginig sa lamig. Tinignan ko ang kanyang kundisyon. Shet! May lagnat siya! Hinubad ko ang jacket ko sa bewang at isinuot ko sa kanya pati ang uniform ko. Dinikit ko siya sa tabi ko at bigla niya akong niyakap. Ako naman si gaga niyakap ko rin dahil baka lamig na lamig. Iyak siya ng iyak siguro epekto na rin ng lagnat niya hanggang sa nakatulog na siya.

 

 

Kinabukasan biglang may nagbukas ng field house.

 

"Mga bata gising na umaga na. Anu ginagawa niyo dito?" Tinanong ng 

isang janitor samin na si Manong Perfecto.

"Manong nalock po kami kagabi dito," sagot ko sa kanya.

"Ah ganun ba? Ay lumabas muna kayo dito at umuwi muna," wika niya sakin. Lumabas na kami at dinala ko na si Yuri sa bahay namin. Wala naman sila mommy at di nila alam na di ako umuwi kagabi at day off rin ni Ate Ghing, yung katulong namin kaya ako lang ang magisa sa bahay. Binihisan ko siya. Kumuha ako ng mga damit ko na medyo maluwang at isinuot sa kanya. Pati ang kanyang pantalon hinubad ko at pinalitan ng shorts. Naghanda ako ng malamig na tubig na may halong alchohol, nilublob ko yung twalya doon, piniga, pinunasan ang mukha at nilagay ko sa kanyang noo. Inalagaan ko siya ngayong araw. Nagluto ako ng sabaw para higupin niya. Naglabas ako ng gamot para sa flu. 

 

 

"Nasan ako?" Tinanong niya sa akin.

"Nasa bahay ko. Nagkasakit ka kasi kaya napagpasyahan ko na alagaan muna kita," sagot ko sa kanya.

"Ah ganun ba. Panu yan may absent ka na?" Nagaalala niyang tinanong sa akin.

"Madali lang naman makahabol sa mga lessons eh kaya ok lang," sagot ko naman sa kanya.

"Ah ganun ba. Oh sige," tugon niya.

"Eto na ang sabaw. Higupin mo na iyan," wika ko. 

"Salamat," kanyang sinabi. Matapos niyang higupin ang sabaw, siya ay uminom na ng kanyang gamot at nagpahinga. Dumating ang araw at gumaling na siya. Nagkasama kami sa school at nagtutulungan sa mga assignments. Kilala na siya ng aking mga magulang at kilala na rin ako ng nanay niya. Yumao na ang kanyang tatay noong siya ay 12 taong gulang. Masaya siyang kasama at hindi makukumpleto ang araw ko kapag wala siya at hindi niya ako pinapatawa at inaasar. 

 

 

Huling araw na at malapit na mag summer vacation. Lalabas kaming dalawa ni Yuri. Inantay ko siya sa classroom ko ngunit bakit ang tagal niya? Dahil sa tagal niya nakipagusap muna ako sa isa kong kaklase na straight. Kung anu-ano ang pinagusapan namin at tawanan rin kami. Nang nakita ko na si Yuri ako'y sumama na sa kanya. 

"Sino yung kasama mo?" Tinanong niya sakin.

"Ah classmate ko yun," sagot ko sa kanyang tanong.

"Classmate? Eh ba't ganun ka kung makipagtawanan?" Nagtanong muli si Yuri sa akin. 

"Siyempre nakikipagkwentuhan lang naman ako sa kanya ah. Bakit ganyan ka kung makareact sa nakita mo? Eh kung boyfriend ko yun paki mo? Anu ba kita? Diba bestfriend lang naman kita?" Nagalit ako sa kanya. Bakit ba? Diba friends lang naman kami? Tsaka siya na nga ang nagturo sakin na wag mag taray kung walang ginagawa sayo yung tao eh at maging friendly. 

"Ok. Ano nga ba naman ako. Di hamak naman na bestfriend mo LANG ako," wika niya. Talagang inemphasize pa niya ang word na "lang" sa sinabi niya.

"Anu bang problema mo?" Tinanong ko siya at di siya makasagot.

 

"Makaalis na nga," wika ko. Umalis ako at ayaw ko na matuloy ang lakad naming dalawa. Buong bakasyon, hindi ko siya pinansin, maging sa chat man o sa text. Hanggang sa sinabi sa'kin ng mga magulang ko na aalis na kami papuntang  states. Marami akong iiwan sila Yuri at iba ko pang mga kaibigan. Nagpaalam ako sa mga sis ko na sina Darryl, Perry, Bon, Louie, Ron, Edward at si Landy ngunit di pa ako nakakapagpaalam kay Yuri. Di ko alam kung pano ako magsosorry sa kanya. Mamimiss ko yung lalaking yun. Oo aaminin ko na mahal na mahal ko siya at sobrang namimiss ko siya ngunit kailangan ko na talagang umalis. 

At umalis na nga ako ng bansa. Habang nasa eroplano ako umiiyak ako at nalulungkot. Nakita ako ng nanay kong umiiyak.

 

"Bakit ka umiiyak?" Tinanong ako ng nanay ko.

"Kasi di man lang ako nakapagsorry sa mahal ko at di ko man lang 

nasabi sa kanya na mahal ko siya," sagot ko sa kanya.

"Ah si Yuri ba?" Tinanong ako ulit.

"Oo ma. Siya nga," sagot ko naman.

"Edi sabihin mo sa kanya sa chat," suhestiyon ng aking ina

"Gusto ko kasi personal para makita niya na sincere ako kaso ang hirap," dagdag ko.

"Oh! Edi sabihin mo na sakin ngayon," sabat ng isang lalaki sa eroplano. Nagulat ako at tinignan ko siya. Si Yuri panaginip lang ba to? Kung panaginip lang to wag na sana ako magising. 

"Y-Yuri?" Ako ay nautal. 

"Ako nga to. Ngayon aminin mo sakin kung mahal mo ba ako?" 

"Oo. Mahal na mahal," wika ko.

"Mahal na mahal rin kita. Simula noong una pa lang kitang makilala," 

sagot niya. Bigla ko siyang niyakap at doon sa loob ng eroplano nagpalakpakan lahat ng tao. Umiiyak ako sa saya habang magkayakap kami.

"Sorry dahil iniwan kita sa ere," bulong ko sa kanya habang kami ay  magkayakap. 

"Kahit san ka magpunta susundan kita," tugon niya. Umupo na kami ng maayos at nagusap.

"Salamat po tita," sabi niya sa nanay ko.

"Walang anuman," tugon ni ina.

"Nagtulungan kayong dalawa?" Tinanong ko si Yuri.

"Balak kasi namin surpresahin ka," tugon niya

"Ito ang pinakagusto kong regalo sa buhay ko," sabi ko sa sarili ko.

 

Sa States namin tinupad ang aming mga pangarap. Nangmatupad ang aming mga pangarap kami'y nagpakasal at bumalik sa Pilipinas para manirahan at magtrabaho. 

 

 

Minsan sa kailangan nating maging patient sa buhay natin. Para ka lang nagaantay sa waiting shed pag dumating na ang traysikel dadalhin nila tayo sa gusto nating destinasyon. Ganun din sa love pag dumating na ang iyong kaparis dadalhin ka nila sa gusto nating destinasyon sa buhay.

"Wala lang" - Ano ba talaga ang ibig sabihin?

Ano nga ba talaga ang ibig sabihin ng "wala lang"?

Wala raw pero obvious naman. Dine-deny, pero totoo naman. It comes out natural. Intentions nito ay maganda naman daw.

Pero bakit "wala lang" ang sinasabi kahit meron naman talaga? Nahihiya? Natotorpe? Natatakot? Nakalimutan? Nagpapahabol? Nagpapakipot?

Wala lang, ngunit merong laman. Ambiguous, vague, malabo... Mahirap maintindihan. Pero kung ikaw ang magsasabi ng "wala lang" sa kausap mo, ano ang ibig mong sabihin? Nakangiti...nakasimangot...kahit sa ano pa mang paraan, ang "wala lang" ay nagpapahiwatig ng kagustuhang may makasama, makausap, makapiling. Ano nga ba talaga? Wala lang. Wala.

"Would you rather confess your love and get hurt or would you keep it by yourself and continue to love but still get hurt?"

'Pag sinabi mo na mahal mo ang isang tao at pagkatapos, ika'y nasaktan, masarap ba ang feeling? O mas masarap ang magmahal na lang sa kalayuan at hindi maipagtapat ang nararamdaman? Parehong masakit. Parehong masarap. Pero kung titimbangin, ano nga ba ang mas masakit? You confessed, got rejected, got hurt. But the pain will go away, at least, nasabi mo. No regrets daw.

You decided not to tell, you will love her/him, but you will see her/him love another person and you get hurt. At least, mahal mo, kahit masakit, masaya naman siya. So, ano sa dalawa ang mas masakit? Wala. Masakit ang hindi magmahal. So, wala sa dalawa. Wala.

"What would be the greatest lie in the world?"

Sabi ng iba, destiny happens. Fate interferes. Liars. Believing that fate or destiny is controlling your life is a great big lie. It does not control us, we control it. It is us who decide what to do, what not to do. If someone falls in love, you are never meant for each other, unless you make it happen. Unless you DECIDE to be destined with each other. Eh pano kung namatay ung minamahal mo o nawala siya sa buhay mo? Still, it is in the person to decide whether to accept his loss or not. Doon sa naiwan na tao nakasalalay kung habang buhay ba siyang magkukulong sa pait at sakit. Choice nya un. 'Ika nga: the man is the weaver of his soul. So ano ang sasabihin mo kapag nagbreak kayo ng syota mo? Just say, "We DECIDED we were never meant for each other."

Now, folks, this is the summary of this crappy piece of work:

"How will you know that you have fallen in love?"

Sa una, WALA LANG talaga. You deny na MERON talaga. And when you GET HURT, kasi meron siyang iba or you are AFRAID, kasi baka layuan ka, aba teka, pag-ibig na nga ba? That's the time you DECIDE, kung in love ka na ba or hindi pa.

Ang Gamot sa Nagdurugong puso

I really don't know how I came up with this... eh una sa lahat wala naman ako prob sa lablayp.. pero wala lang... kahit sabihin kong masaya ako... parang di pa rin ako mapalagay na nakikita at naririnig na sa mundong ito, may mga nasasaktan pa rin... at ang masakit pa nun... ang iba dun ang mga kaibigan ko. I've been hurt so many times na in my life na, minsan pa nga.. mismong kakain ako ng big mac eh tetext ako ng gf ko na pagalit.. ayun... sira na na naman ang araw ko..

Ung mga iba ko namang kaibigan, mas matindi pa ang storya.... pinagpalit daw sila sa iba... kunwari sila ang liligawan, pero ung naglakad pa sa kanila ang siyang nakatuluyan ng lalaki.... hanubayun! Whatta sawi moment na maituturing.. pero I made her realize na love is unfair tlga.. lalo na pag ikaw ang nadehado. Parang naging survival of the fittest na nga ang nangyayari ngayon sa pag ibig eh... ung tipong pag maganda ka, gwapo ang makakatuluyan mo, at kapag pangit ka, laking tsamba lang pag may hitsura pa ang napili mo. Eh ako naman di ganun kagwapuhan, di rin cute, minsan lang masabihan na may hitsura, eh di rin pinaligtas ng pag ibig.. haay... puro peklat na tlga tong puso ko.... dahil na rin cguro sa mga sugat noon.

Ilang taon din akong nagtiis na walang minahal.....or should I say walang nagmamahal sa kin? That was the worst period of my life. Ung tipong mahal ko lang ang sarili ko dahil no choice eh.. la naman nagmamahal sa kin, wala nga nagkakagusto sakin.. san pa ako? BUT as they always say.... In every cloud, there's a silver lining. Oo tama, dahil sa mga panahong hirap ako sa labylayp.. natutunan ko na rin ang mag survive sa hirap at sakit na dulot ng pag ibig. Nanjan ung aliwin ang sarili sa barkada, pagbabad sa bilyaran o sa computer, pag aliw sa sarili ng ilang oras sa chat... o kaya'y ubusin ng husto ang laman ng ref mo, at sa mga babae naman, eh mag pa parlor, punta sa bahay ng bespren... lahat na para lang makalimutan ang mapait na nakaraan.

So ano nga ba tlga ang mga gamut sa nagdurugong puso?

IT IS NOT WHAT YOU DO THAT MAKES THE DIFFERENCE, BUT HOW YOU THINK.

Kahit libutin mo na ang buong luzon para kalimutan cya, kung hindi pa rin magbabago ang mindset mo about love.. sorry dude. WA EPEK... as in wala.. blanko... void.... null... empty set... zero percent... kapos... mintis... airball.... eh bakit?

Material pleasure can't compensate for the pain ur heart receives..... and pag ang heart eh nasaktan.. apektado na rin malamang ang utak.. coz they are in mutual status... masaktan ang isa.... masasaktan na rin ang kabila. Try changing ur mindset..... kung baga sa computer e kung panay palpak ang ginagawa ng hardware mo, at nagtataka ka kung bakit nakailang palit ka na eh sa karton pa rin ang ending nya, eh baka sa software na mismo ang problema, d b?

Kung basted ka ng babaeng mahal mo... drinking every night and bar hopping won't do you good, tska gastos lang yan. Lying in ur bed the whole night and rolling there like a lumpia won't help yah ease the pain. Dapat alam mo na ang gagawin.... PRAY. KAhit gano ka pa ka demonyo eh sa pagdarasal pa rin ang tuloy mo dude. Totoo un. FInd a time alone na one day, kausapin mo Siya na parang kabarkada mo lang cya.. talk to Him as if kausap mo ang pinaka close na tao sa buhay mo... He can touch the hardest hearts and the vainest minds. He did that to me and im sure magagawa din nya sa inyo un.

Sa mga iniwanan ng kanilang bf/gf eh wag na wag kayo manonood ng mga movies na may IWANAN na tema.. its like jumping into a quicksand... lalo nyo lang nilubog ang sarili nyo.. sa mga nagsesenti naman... o cge oks lang yan... kasi ako rin ganun e.. d ba nga ang music is the choir of your heart? kahit ga BALDE na ang luha mo kaiiyak sa tune ng One last Cry ni Brian mcKnight eh oks lang un... kahit in reality hindi. Try straightening ur goals, point of views, or beliefs. Ano ba tlga ang gusto mo mangyari sa buhay mo? Sa lablayp mo? Siya ba tlga ang mahal mo? Kung siya tlga at di ka nya mahal, is it necessary ba tlga na dapat maging kayo para sumaya ka? Unconditional ba tlga ang love mo for him? Eh bakit naghahanap ka ng kapalit na pagmamahal? Bakit ka nasasaktan pag nalaman mong di ka pala mahal? Ano ba tlga ang definition mo ng loving someone? Bukal ba sa loob mo na masaya ka for her kahit hindi ikaw ang reason ng kanyang happiness? May umiibig bang hindi nabibi go? Pwede ka bang magmahal na hindi nasasaktan?

ANong gusto mo, magmahal na masaktan, o hindi mahalin? You see, asking yourself these questions might straighten those curly love lashes of yours. Don't think of ur inferiority, ung tipong kesyo pangit ka, may pimples ka, kulang ka sa height, kulang sa pera.... Kasi if the girl or guy dumped you dahil lang sa kakulangan mo sa pisikal na bagay, eh hindi tlga cya deserving na mahalin.. pramis. Ibang tao lang tlga ang bagay para sa kanila. Ikaw ba ung tipong tao na nakikita ang love in a black and white scale? Well...its now the right moment to realize na ang love have gray spots in it.. na hindi lahat ng tama ay tama at di lahat ng mali ay mali. BEing not open to these gray spots would spell disaster sa inyong "Getting over" na stage...

Ano ba talaga tong gray spots na to? Ung tipong people who tend to fall out of love... hindi sa nagsasawa pero bigla na lang nila nalalaman na hindi na pala nila mahal ung gf/bf nila.. there's nothing really wrong about it (sa isang side).. kasi ganun tlga... di naman din nya sinadya na mahalin ka eh.. eh malamang di rin nya sadya ang mawala ang love nya... tamang isipin natin na love is a feeling... but it is not a decision... the decision part comes only when it concerns MAINTAINING the love... so as long as there's a feeling of love.. may decision kang i maintain un.... but un nga.. WHAT'S THE POINT OF MAINTAINING SOMETHING NA WALA NA TLGA? Eh kung wala nang love... eh wala na tlga. Kung tumagal man kayo, baka awa na lang ang nararamdaman niya to you. That's why it is important na ma clarify mo ang sarili mo sa mga ganitong gray spots....

Wala kang gelplen or boyplen....... SO WHAT'S THE BIG DEAL? sa unang tingin nakakainggit.. kasi nga may ka holding hands sila.. may natatawagan para mag gudnyt at i love you at kung anong klaseng panlalambing.... pero kung tutuusin... may kanya kanyang advantage at disadvantage ang pagiging single. disadvantages nga ung nabanggit earlier in this paragraph. Ang advantage? You can take care of yourself, or pag nagaaral ka pa eh you can concentrate on ur thesis... Magagawa mo rin ang di mo magagawa pag meron kayong ka relasyon, tama ba ako? So dont tell me na hindi ka masaya dahil lang sa wala kang gf/bf.... ang dami pang single jan, and karamihan sa kanila eh masaya din sa buhay nila.. believe me.

Pero we should also take into consideration na masarap din ang feeeling ng naaalagaan.. at minmahal d b? Well... that's where appreciating what your friends do to you comes into play. Friends or peers will always be there.. ung mga ka barkada mong iniwan mo sa ere para lang dumamubs sa yong girl eh babalik at babalikan mo rin bandang huli.... although hindi tlga healthy na sabihing "Haaay sakit lang sa ulo yang mga lalaki" or "Gastos lang ang alam ng mga babaeng yan".... we should be fair.... ganun tlga... some will win.. some will lose. There's no point getting lost in ur life... nakagawa man sila ng mali... sila na ang bahala dun.. they only gave you the opportunity to react... but not the specfic reaction. Kung nasktan man tyo, hindi na nila problema un,problema na natin un. Pag ikaw ba eh nagmukmok sa isang sulok dahil sa ginawa nya eh iiyak ba cya? Hindi. Sa huli ikaw ang kawawa.

After a break up..... act and look better. Sa unang rinig eh parang ang hangin ng dating... but the fact is... kailangan mo talagang gawin to. Why? Imagine you just had a break up with ur gf or bf.. tapos magpapakaawa effect ka to her... papasuin mo ang sarili mo ng yosi or maglalasing every night or magpupuyat hanggat sa magkaron ka na ng eye bags... tpos bigla ka nakita ng X mo... ano na lang ang sasabihn ng X mo? Kung balikan ka nun eh wag ka na rin matuwa kasi for sure malaki ang probablity nun eh naawa lang cya sayo. Stand tall and proud. HEllo?!?!??! Sino ba cya? As if mamamatay ka pag nawala cya, oo mahal mo cya....

Pero kailangan naman mahalin mo rin ang sarili mo, a man who can't love himself cannot trully love others.. look better not in a way na makakabingwit ka uli ng mga guys pero in a way na hindi ka tlga magmukhang talunan. And besides, pag nagkita kayo, make him/her tell to him/her self... " Gosh!! Yan ba ung iniwanan ko? How can I let her slip away from m e?" O diba? Kasi kung mukha ka na tlga losyang o dugyot after ur break up eh baka lalo lang nya naisip na tama ang naging break up nyo. Explore your world..... kahit mahal natin ang isang tao... we can't away from the fact na kailangan natin maging exposed... d b? It's like a butterfly in a bottle of mayonnaise.. di makawala... di makita ng ibang tao ang kanyang kakayahan at kagandahan.... and even worse baka mamatay pa un, diba?

Sa mga probs na ganyan... alcohol and cigarettes don't work. Harapin mo na agad ang reality na nangyayari ang mga ganung bagay na hindi natin gusto. PAgsubok lang yan... hindi pa yan kamatayan. Funny coz lagi na lang sinasabi satin na the Lord God won't give us problems na hindi natin masosolve... pero still parang nagbibingi-bingian pa rin tyo.... natatakot pa rin tyo...

Obstacles are what you see when you take your eyes off your goal. Ano ba tlga ang goal mo? Ang magmahal o magkaron ng gf/bf? If you chose the latter, hindi ka tlga magiging happy.... Stop looking for love.. start being lovable. Open ur heart to pain.. coz with pain comes happiness.... happiness na hindi kaagad nahahanap.. coz it slowly integrates from those little things that you do for love. Wear a smiling face always.... but dont smile alone... baliw ang tawag dun. What i mean is people tend to get close to those whom they know na masaya and maganda ang mindset. Stop talking and thinking about failures and pain.... coz what you think would most likely attract you.

But as always, its easier said than done....

Tulad ko... ang dali kong sabihin to kasi I'm not in a not-so-nice situation.. pero natutunan ko tong mga toh from my experience na rin eh... hindi naman tlga madali... pero hindi rin talaga mahirap. It's all in the mind and the heart. kahit ano pang gawin sayo ng pag ibig..... always open ur heart.... dapat laging alive.... because you cannot love with a dead heart. Don't ever tell urself na ikaw ang pinakakawawang nilalang sa pagibig.... pano na lang ang mga taong namatayan.... mas masakit un di ba? nagkataon lang tlga na iba iba tyo ng problema....

 

Two Timer

Two timer ka noh? bakit mo binasa `to?

masarap mag two time diba guys/girls?.. yung tipong dala-dalawa sila... tatlo-tatlo.. minsan sampu-sampu pa nga e dba?!

pero minsan naiisip ba ntin kung ano epekto nito sa mga nasasaktan natin??

masarap magtwo time... pag natapos ka sa isa.. lilipat ka naman sa isa.. tapos sa iba naman hanggang sa mag-sawa ka, tapos iiwanan mo lng.. kase may nakita kang mas gwapo o mas mas maganda sa kanya...

minsan pag nag away kau ng number one mo damay-damay pati yung 2nd..3rd..and so forth.. kawawa naman sila noh?samantalang wala naman silang ginagawa sau kung di ang intindihin ka at mahalin lang...

bakit nga kaya masarap mag two time???

kase hindi ka marunong makuntento sa kung anong meron ang gf/bf/on mo?

kase meron mas better sa present mo...?

kase selfish ka ayaw mong ilet-go yung present mo. it's for your own sake kahit nasasaktan mo na siya?

kase ano? ano?

kase sarili mo lang ang iniisip mo...

e....pano kung gawin sau yun? sa tingin mo makakaya mo? sa tingin mo okey lang sau? ano?.....ano?

diba masakit din? tsaka mo malalaman na mahal mo pala talaga siya pag may mahal na siyang iba.. pag hindi na ikaw ang mahal nya...tsk..tsk..tsk..

guys/girls... masarap magmahal at mahalin.. sana lang..

MARUNONG TAYONG MAKUNTENTO SA IBINIGAY SATIN... TAYO-TAYO NA NGA LANG ANG NAG NAGKAKAINTINDIHAN.. TAPOS TAYO-TAYO PA ANG NAGTATALUHAN!!!

HEY GUYS WAKE UP!!! MAHALIN NYO MGA GF/BF AT ON NYO!!! BE LOYAL!!!

Ang mga lalake tlga oo..

Kaming mga babae na naman ang nakita. Lalake, agrabyado. Lalake, kinakawawa. Lalake, hindi maintindihan. Hmmp, parang masyado yatang nagisa ang mga kabaro ko.

Tungkol sa pagiging patas sa ngalan ng pag-ibig, kami naman ang laging talo a, hindi kayo. Kami ang laging lugi, kami ang laging nawawalan at iniiwan.

Kapag ngumiti ka na ng konti, nag-ayos ng konti pagkakamalan ka nang malandi. Hindi pangseryosohang relasyon. Marinig lang nila na malakas kang magsalita, palengkera ka na. T.O. kagad sa kanila iyon. Mahilig silang tumingin sa mga babaeng sexy manamit, kulang nalang makita na kaluluwa. Pero kapag babaeng seryosohin at gustong ligawan dapat disente, dapat mala-anghel ang mukha, dapat mukhang inosente. Tapos kami pa raw ang mahilig mamili? Parang baliktad yata?

Ok, ayan nanliligaw na si lalake. Dapat pakipot ka para suyuin ka, para habulin ka pa lalo. Kapag hindi ka naman nagpakipot "easy to get" naman ang tingin sa iyo. Hindi ka na seseryosohin. Sino bang may sabing magpaalila kayo, di naman namin hawak ang buhay niyo. Natural lang na magtiis kayo, may gusto kayo sa amin eh. Kapag nakuha niyo na iyon wala na lahat ng mga paghihirap niyo, babaliktad na ang sitwasyon kami naman ang mamromroblema. Para lang kayong may gustong bilhin na bagay. Upang mabili ito kailangan munang magsakripisyo, magtipid, magtiis. Pag nabili na at napagsawaan wala na, balewala na. Diyan ka na sa tabi-tabi. Tawagan nalang kita pag trip ko o kaya'y pag may gusto akong ipagawa sa iyo.

Ano pa ba? E di sinagot mo na diba. Utang naloob pa natin yun. Dahil naghirap daw sila sa panliligaw dapat masuklian natin iyon ng higit pa. Sa umpisa kailangan malambing ka, maayos at laging magsisilbi sa kanya. Ayaw daw nilang humawak ng relasyon, pero kapag ikaw naman ang nagmando, aba, masasakal naman. Sasabihin pa sa iyo "demanding" ka. Meron ka pang maririnig na "I think we need space" at kung anu-ano pang ek-ek. Sino rin may sabing di dapat kami magpakabait, maging devoted at faithful? Kapag kami ang sumaway niyang mga iyan, iba na ang tingin sa amin. Malandi na kami, haliparot, pakawala, makikay at kung anu-ano pang mga bansag ang itatawag sa amin. Kapag kayo gumawa noon, ok lang. Lalake kayo eh, macho kayo pag ginawa niyo iyon. Kaya kami. Walang magawa. Magpapakaburo at magpapakamadre nalang. Kapag nagloko na kayo ano pa bang magagawa namin? Eh di iiyak nalang. Wala namang ibang magagawa eh.

Tungkol naman sa tinatawag niyong pagdedemand namin. Hindi kami nagdedemand! Karapatan lang namin iyon. Karapatan namin na lambingin niyo kami, icheck at ipakita sa amin na mahal niyo kami.

Hindi rin ibig sabihin na mas sincere kayo sa amin. Seryoso rin naman kami ah. At ang maturity wala yan sa edad. Mas maaga nga kaming magmature sa inyo. Ang isang 19 year old na lalake eh, isip 15 pa yun. It follows iyan sa lahat ng age group. Mas mataas pa nga kung minsan ang pagbawas ng level of maturity. Kayo na ang mag-math. Pati yung pag-iyak namin pinupuntirya niyo. Kesyo drama daw. Diba kapag umiyak ka nagbuhos ka ng emosyon diyan. Ano tingin niyo sa amin mga artista?!

Alam niyo iyon? Yun bang kulang nalang ay lumuha ka na ng dugo, pero hindi ka pa rin papansinin. Sasabihan ka pang tigilan na ang pagdradrama. Hindi nila kami maintindihan kapag nagseselos kami. Bakit naman kami magseselos kung wala kaming nakikita? Mas iba kaming magmahal. Mas masarap.

Kapag natapos na ang lambingan, eh di siyempre iwanan blues na. Kami pa raw ang nagsawa, kami pa raw ang nagtritrip lang. Sino ba ang lumalayas kapag may nakita nang bago, sino ba ang mayabang, sino ba ang nagmamalaki? Kami ba? Kami ang walang choice. Kasi ang babae pag sinabing "break na tayo" lambingin lang iyan ng konti balikan blues na iyan.

Kapag ang lalake ang umayaw, pucha, bahala ka diyan. Kahit mag-tambling ka pa sa harap niya. Wa-epek. Umiyak ka ng bato. Wa-epek. Tsk, tsk, tsk. Tapos sila pa raw ang kawawa.

Post-break up, mahal pa ng babae si lalaki. Sasamantalahin ni lalaki. Magpapagawa ng kung anu-ano. Naaalala ka lang kapag may kailangan sa iyo. Kapag pumangit ka after the break up, magpapasalamat sila na iniwan ka nila. Kapag gumanda ka naman, ipagkakalat nila sa buong sangkatauhan na naging girlfriend ka niya. Sala sa init sala sa lamig talaga.

Ano ba namang buhay to? Ang hirap ding maging babae ano. Kala nila laging sila nalang. Lagi rin kaming naiiwan sa ere. In-love din kami.

Ang mga lalake talaga, oo.

Tagalog Sad Love Story - 1

May isang girl waiting for her boyfriend...

On the first day, she sent a message to the guy saying, "miss you na! what time ka ba pupunta?"

She's waiting for the reply.. but the guy didn't reply.

Second message: "I text you kaninang morning bat di ka nagreply... what time ka ba pupunta?! I need your answer asap..."

She waited for 5 hours, la paring sagot... Sa sobrang asar, ini-off nya ang CP nya and said, "I will not open this cellphone unless pumunta cya dito.." After a few minutes, nakatulog na yung girl...

Second day, she's still waiting for her boyfriend. Magpaparing sa fone tapos baba. She told herself, "Did he love me pa ba?!" He Knows naman pag napgpaparing ako..

She's expecting that the boy will call him back.. untik its evening and no one came, no one called.. her CP still off...

Third day, she's still waiting. Nagpaparing. After a few hours, the phone rung... She answered it quickly... "Hello" On the second line, "Hon, I love you very much.." Biglang nag busy. Galit na galit na umupo sa sofa at nanood ng t.v.

After a few minutes, may kumakatok. She stood quickly and opened the door. She opened the door. She was surprised when she saw her bf standing at the door. With good looks, white long sleeves and white pants...

The guy said, "Come with me... hayaan mo akong bumawi sayo..."

She answered, "Wait, I'll just..."

"Come let's go..." After a few minutes, they're on some place. Sa house ng guy.. kinabahan cya..

She's asking.. what happened?.. bat and daming tao.. at may red light.. What's that?... (she stopped for a while). "Your mom" walang sagot... The guy only looking at her face...

Biglang may tumawag sa kanya. She's shocked when she saw the guy's mom crying and embraced her...

"Come with me! Sa buong pag aakalang nakasunod sa kanya ang guy. On the door, she's shocked when she saw a dead person infront of her... She looks at her back.. but the guy is gone.. where he went, di nya alam... La naman siyang nakita dumaan infront of her..

The mother said, "Bat ngayon ka lang pumunta kahapon pa ako ng text sayo! Pero naka off ang phone mo.. She opened her CP and sat for a while and read the messages...

There are 5 unread messages... She opened the first message... "Hija, my son is now 50/50. Come here, he needs you..."

The second message: "Please come here or reply... I need it now.."

Third message: "My son is on comatose... Can you visit him now?... You're his strength.."

Fourth message: "Hija, my son is dead" and then she cried to think that her love is now gone in her life... Naisip nya yung nangyari...

She's with the guy the past few hours.. But she kept on thinking.. hangang dumating ang kanyang pag-iisip sa guy... "Come let's go"... "Dalawin mo naman ako.. kahit sa huling araw ng lamay ko..."